به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از روابط عمومی وزارت دفاع، طرح پایگاه فضایی حضرت امام خمینی (ره) که کار ساخت آن از چند سال پیش و بر اساس مصوبه شورای عالی فضایی کشور آغاز شد، ​توسط سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع و پشتیبانی نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران اجرا و تکمیل شده است.

همچنین این سازمان به عنوان نخستین پرتاب کننده ماهواره در جهان اسلام، مسئولیت طراحی، ساخت و بهره برداری تخصصی از این پایگاه را نیز بر عهده دارد.

در همین زمینه، سید احمد حسینی سخنگوی فضایی وزارت دفاع گفت: در ماموریت پرتاب ماهواره ظفر توسط ماهواره بر سیمرغ همه فرآیند‌های پرتاب فضایی از قبیل مونتاژ مراحل ماهواره بر و ماهواره، تست‌های پیش پرتاب، تزریق سوخت و پیش فشار گذاری، به طور کامل به انجام رسید، ​ فرآیند پرتاب و استارت موتور‌های مرحله ۱ ماهواره بر و جدایش مراحل و استارت موتور مرحله ۲ به درستی انجام شد و در انتهای مسیر، ماهواره بر به سرعتِ مورد نیاز جهت تزریق ماهواره در مدار نرسید
منبع فارس

به نظر من احتمال خرابکاری وجود داره

احتمالش هست میتونیم احتمال هراب کاری بدیم و اینکه به نظر من باید ماهواره بر سیمرغ رو واقعا باز نشسته کنن برن سراغ ماهواره بر جدید تر و موتورر قوی تر

روی این یکی خیلی مطمئن بودند .به نظر من هم این شکست ها عجیبه حداقل میشه امید وار بود از شکست ها درس بگیرند .

احتمالش خیلی کمه
به نظر شما سازمانهای اطلاعاتی مثل وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه و اطلاعات و حراست صنایع دفاع انقدر سطح پایین هستن که برای چندمین بار پیاپی عوامل بیگانه توی این پروژه خرابکاری کنن؟!

اینکه باید از شکست هامون درس عبرت بگیریم و هر شکستی مقدمه پیروزیه(البته باز هم به شرط عدم تکرار اشتباهات) کاملا درست و به جاست
اما این شکست از دیدگاه بنده کاملا قابل پیشبینی بود.
ببینید این پرتاب بیشتر از اینکه جنبه علمی و عملی داشته باشه جنبه سیاسی و تبلیغاتی( پروپاگاندا) برای نظام داشت. دلایل رو ذکر میکنم تا قضیه روشن بشه:
به سال قبل بر میگردیم. پرتاب ماهواره پیام با وزن 100 کیلوگرم قرار بود با ماهواره بر سیمرغ به ارتفاع 500 کیلومتری برسه. نتیجه: ماهواره به سرعت مداری مورد نظر نرسید. به قول مسئولین 40 ثانیه زمان کم آورد تا موفق بشه! شاید از دید اکثریت مردم که چیزی از علوم فضا نمیدونن فکر کنن " ای وای یه شوت پشت محوطه زدیم خورد به تیرک!" " 40 ثانیه خیلی زمان کمی بود شانسی نشد!"
باید بگم که اینطور نیست دوستان عزیز. 40 ثانیه برای روشن موندن موتور یعنی 40 ثانیه زودتر تموم شدن سوخت! 40 ثانیه خیلی زمان زیادی محسوب میشه. به عنوان مثال کافیه توی اون ارتفاع و سرعت موتور 20 ثانیه بیشتر کار کنه تا بتونه ارتفاع مداریش رو به 700 کیلومتر یا بالاتر هم برسونه. پس این مشکل شانسی نبود ناشی از ضعف موتور در تولید رانش با بازده مناسبه.اصطلاح علمیش میشه Isp کمی داره
باز هم به تابستون بر میگردیم که تلاشی مجدد شد تا ماهواره ناهید رو بفرستن فضا که کلا روی زمین منهدم شد. البته بعدا یه عکس نشون دادن که مثلا بگن ماهواره سالمه ولی هر کسی میدونه توی پروژه های فضایی همیشه دو یا چند نسخه همزمان ساخته میشه( نمونه اش همین ظفر1 که میگن قراره ظفر 2 نمونه دومش خرداد 99 پرتاب بشه)
اما در اوج تعجب میبینیم که اینبار مسئولین دوباره سعی کردن ماهواره ظفر که از پیام سنگینتره رو با همون ماهواره بر به ارتفاع بالاتر ببرن!! چطور میشه وزنه برداری که نمیتونه وزنه 100 کیلویی را بزنه وزنه 113 کیلویی رو بزنه؟! قضیه دو دوتا چهارتاست. ریاضیات اشتباه نمیکنه ماییم که اشتباه رو تکرار میکنیم
شاید شما بگید بعد از پیام تغییراتی روی سیمرغ انجام شده، حرفتون قبول اما این تغییرات مگه خمره رنگرزیه که چند ماهه انجام بشه؟! کوچیکترین تغییرات با توانایی امروز ایران در بهترین حالت 5 الی 6 سال طول میکشه؟ قطعات ماهواره بر خیلی دقیق و حساس هستن نمیشه بگیم مخزن احتراق رو بزرگ میکنیم مشکل حله یا مخزن حمل سوخت رو کوچیک میکنیم حله یا بگیم نوع سوخت رو تغییر میدیم حل میشه!!! همه چیز به هم مرتبطه اونم با یه نظم میلیمتری
اما حالا میخواید ماهواره بره بالا قبوله. چرا حالا؟ چرا 20 بهمن؟ چرا قبل از 22 بهمن؟ اینجا همونجاست که میگم وجه تبلیغاتی به وجه عملیاتی غالب میشه. آیا باید کادر مهندسی صنایع دفاع و صنایع موشکی سپاه رو انقدر تحت فشار قرار داد که قبل از 22 بهمن حتما باید ماهواره بندازن بالا تا چشم آمریکا در بیاد؟!
کاش از شکستها درس عبرت بگیریم چون اگه نگیریم نه تنها این شکست ها مقدمه پیروزی نیست بلکه مقدمه شکست بعدیه.
یه دوستی دارم دانشجوی ارشد هوافضاست. طرف دوساله داره به در و دیوار میزنه که بگه بابا جون با این موتور سیمرغ به هدف نمیرسید. یا باید از بوستر های کمکی سوخت جامد استفاده بشه یا تغییر اساسی توی موتور ماهواره بر انجام بشه که بتونه دلتا وی (Delta V) کافی رو تامین کنه. اما متاسفانه کو گوش شنوا. الان هم میخوام تقصیر رو بندازیم گردن خرابکاری

دوستان یک سوال دارم: وقتی موشک به ارتفاع مورد نظر رسید بعدش چکار میکنه ؟ یعنی همانجا ماهواره رو رها میکنه یا اینکه در جهت مدار حرکت میکنه و بعد ماهواره رو رها میکنه؟؟

ماهواره زمانی رها میشه که راستای حرکتش با مدار مورد نظر یکسان شده باشه که این بر میگرده به عهده ژیروسکوپ و کامپیوتر ناوبر موشک که آخرین تعییرات مربوط به سرعت و زاویه رهاسازی رو برای ماهواره فراهم کنه پس از اون توسط خرج های انفجاری کوچک ماهواره از بدنه جدا سازی شده و در مدار خودش شروع به چرخش می کنه

جواب جناب کرونوس بسیار کامل بود
اما با عرض معذرت چون حس میکنم دوست گرامیمون شاید دقیق منظور رو متوجه نشه یه سری عکس به پیوست با توضیحات میذارم
به عنوان مثال پرتاب یه ماهواره در مدار دایره با ارتفاع 350 کیلومتری با ماهواره بر دو مرحله ای (دو Stage) رو در نظر بگیرید. ابتدا ماهواره باید از لایه ضخیم جو که بیشترین مقاوت هوا و قدرت جاذبه زمین رو داره عبور کنه( حدودا 30 کیلومتری). در این مرحله بیشترین مقدار رانش لازمه پس سوخت زیادی (بیشترین مقدار) مصرف میشه.

اما ماهواره بر با رسیدن به ارتفاع 350 کیلومتری و رسیدن به فضا(مرز فضا 100 کیلومتری در نظر گرفته میشه) هنوز فاقد مدار گردشی دور زمین هست. به معنای دیگه اگه همینجا موتور رو خاموش کنیم ماهواره توی مسیر سهمی(بالستیک) دوباره به سمت زمین میاد و منهدم میشه. پس باید در جهت مداری که لازم داره موتور به ایجاد رانش ادامه بده اما چون تمام سوخت مرحله اول مصرف شده ماهواره بر با جدا کردن استیج یک که شامل موتور و مخزن خالی از سوخت(سنگینترین بخش) هست خودش رو سبک میکنه و با موتور مرحله دوم به سمت مدار ساختن پیش میره.

بعد از این مرحله موتور مرحله دوم تا جایی که مدار مورد نظر رو بسازه روشن میمونه.



در نهایت وقتی که ماهواره به مدار مورد نظرش رسید استیج دو نیز از ماهواره جدا میشه و ماهواره آماده بهره برداری میشه.

به نظر من دولت باید بکشه کنار و کار رو بده به اهلش،،اهلش میشن نیروهای مسلح،، اون موقع ببین ۱۰ برابر اینو میفرستن فضا😍🤗🌹

با سلام
لازم میبینم در این انجمن که محل تبادل مسایل علمی هست تذکر بدم که این نوع اظهارنظر ها بیش از اینکه علمی و منطقی باشه، شعاری و احساسی و سیاسیه.
ببینید دوست گرامی همین الان هم به صورت غیر مستقیم تمام فعالیت های فضایی ایران دست همون اهلش هست. شاید بپرسید چطور؟
- جوابتون یکم نیاز به توضیح داره. ببینید در واقع متصدی و مسئول پرتاب های فضایی و اینجور فعالیتها طبق قانون با سازمان فضایی ایرانه که شخصیت حقوقی مستقل داره انجام میشه. این سازمان زیر نظر شورای عالی فضایی و زیر مجموعه وزارت ارتباطات هست یعنی مثل هر ارگان دولتی بودجه میگیره تا پروژه هاش رو انجام بده. اما نباید در مورد محدوده عملش اشتباه کنیم. یعنی چی؟! به اصطلاح ساده تر سازمان فضایی مسئول برنامه ریزی ، سیاست گذاری ، هدف گذاری و هماهنگی بین سایر ارگانها برای نیل به اهداف مشخص شده( مثل پرتاب تعداد مشخص ماهواره ها و پرتاب انسان به فضا، فتح ماه و...) هست نه اینکه خود سازمان فضایی ایران بره ماهواره یا پرتابگر رو بسازه!!!
مثلا هدف گذاری میکنه که در سال 1400 یه ماهواره مخابراتی در مدار 36000 کیلومتری( زمین آهنگ) قرار بده. بعد میاد برنامه ریزی میکنه. بعدش میاد برای مشخصات ماهواره ای که میخواد یک سازنده انتخاب میکنه. این مرحله همه جای دنیا به صورت مناقصه برگزار و به شرکت های خصوصی واگذار میشه اما توی ایران فقط یکی یا دو سازمان وابسته مثل صاایران و هوافضای سپاه یا دانشگاه وابسته هست که اینکار رو میکنن. یعنی تقریبا طراحی با دانشگاه و دانشمنداشه که اونم به احتمال زیاد از پرسنل صنایع دفاع یا از سپاه هستن و ساختش هم مطمئنا توسط صنایع دفاع و هوافضای سپاه انجام میشه. مرحله بعدی انتخاب یک پیمانکار برای پرتاب و سازنده پرتابگر هست که باز هم در ایران فقط یک ارگان هست که موشک و لانچر میسازه که همون اهلش هستن. به معنی دیگه سازمان فضایی فقط یک نفر داره که ماهواره براش بسازه و فقط یه نفر هست که میتونه پرتابش کنه!(البته میتونه ماهواره رو بده روس ها هم براشون پرتاب کنن که تاریخ نشون داده زیاد خوش قول نیستن لااقل با ما). مرحله بعد از پرتاب که انشالله موفق باشه مرحله بهره برداریه که به سازمان فضایی تفویض میشه. تامام.
حالا نقش اصلی دولت اینجا چیه؟! پول بده(بودجه بده) که با این وضع بی پولی عجیب نیست هر دو سه سال یه پرتاب با درصد بالای عدم موفقیت.