در مورد مسأله « اینجی کلش واس ماس» نمیخوام بحث رو ادامه بدم چون به نتیجه مؤثری ختم نمیشه
اما تا الان ترکیه 4000 نیروی جنگجوی تحت امر خودش رو که از وهابی های تکفیری هستند رو به بهانه کمک به آذربایجان وارد خاک این کشور کرده و در ادامه به بهانه کمک بازهم نیرو وارد خواهد کرد که احتمالا تعدادشان از 10 هزار نفر هم فراتر میره
کشوری که بالای 90 درصد شیعه داره، اگر از مسأله تامین مالی و مواجب این مزدور ها بگذریم، تداوم ورود نیروهای رزمی و عدم خروج شون از این منطقه، بلافاصله پس از اتمام جنگ میتونه بلای سوریه رو در اینجا تکرار کنه و سربریدن و کشتار و..... که جای بحت نیست
متاسفانه معتقدم سیاست ایران در قبال همسایگان شمال غربی مون نه در دهه 60 بلکه هنوزم به طرز اسفناکی، ضعیف و بی ملاحظه دنبال میشه و نمیتونیم شرایط دههٔ 60 رو برای الان بهانه کنیم
چراکه تا الان باید با اعمال فشار جدی به ترکیه و آذربایجان، اون جنگجویان قبلی رو وادار به خروج می‌کرد و الانم با مداخله مستقیم ایران این مسأله به پایان می‌رسید اونم به میزبانی ما
در کنارش درست مثل عراق، ارتش ایران با اعلام منطقه حائل تا عمق 50 یا صد کیلومتری فراتر از مرزهامون هر جنبنده ای که در این منطقه ابراز وجود می‌کرد مورد آتش مستقیم ارتش و سپاه قرار می گرفت
نه اینکه مقامات محلی صرفا هشدار بدن به مردم که از مرز فاصله بگیرند

همچنين وجود پایگاه ترکیه در آذربايجان یک ایراد دیگه هم داره
نزدیکی این منطقه به آسیای میانه مثل قفقاز و چچن میتونه تکفیری های منطقه رو به سهولت یکجا گردآوری کرده و پل ارتباطی خطرناکی برای تجمیع و هماهنگی اونها در حملات آتی باشه و میتونه به باج خواهی ترکیه از ایران و روسیه و آذربایجان هم تبدیل بشه و براحتی میتونن باعث سرنگوني و اعلام حکومت داعش در شمال غرب ایران بشه

فقط اینبار به راحتی میشه تا خود تبریز رو بدون قطع نوار مرزی تهدید کرد
حال حساب کنید که تا خود تهران تراکم جمعیتی ایران در این بخش بیشتر از جنوب شرق هست و خسارت یک انتحاری بیشتره
در مورد پايگاه های اسرائیلی و آمریکایی هم ناگفته پیداست که چه آشوبی بپا خواهد کرد
و فرصت خوبی ایجاد شده تا ایران یکبار دیگه از دو طرف ( شمال و جنوب بجای تهدید شرقی غربی) مورد تعرض قرار بگیرد
اینبار اسرائیل با کمک آمريکا داره برای خودش عمق استراتژیک و اهرم فشار علیه ما ایجاد میکنه