چون بخش آزاد هست از ادمین محترم خواهش می کنم که این مطلب را حذف نکنند.
از خانه بیرون میآییم، کفش به پا می کنیم، لباس می پوشیم، تلفن همراه با خود می بریم، یک کیف پر از مدارک در دستمان داریم و هزاران هزار ابزار دیگر...به مغازه می رویم، قفسه ها پر از اجناس مختلف است، به باشگاه می رویم، محیط باشگاه پر از لوازم ورزشی مختلف است، به پمپ بنزین می رویم، مخازن پر از بنزین است...به خانه بر می گردیم، دستمان پر از خوراکی برای بچه ها و خرید روازنه منزل است، خانه پر از وسایل مختلفی است که برای زندگی روزمره به آنها احتیاج داریم...همه آن چیزی که در دسترس ماست، محصول زحمات و تلاش های شبانه روزی رانندگان کامیون است. این افراد ساعتها و روزها و شبهای بسیاری از خانواه به دور هستند تا خانواده ما در رفاه باشد، جاده تفریح نیست، سرگرمی نیست، دید و بازدید مناظر مختلف نیست. جاده کامیون است و چشمانی متمرکز بر خطوط ممتد و مقطع، جاده سرما است و یخ زدن گازوئیل و از کارافتادن بخاری، جاده سوزان است و پنچری لاستیک در گرمای 40 درجه، جاده تصادف است، جاده داغدار می کند، جاده در چشم به هم زدنی تمام می شود...

بله رانندگان زحمت زیادی میکشند و بیعت تاریخی رانندگان با امام امت هنوز در یادها هست
از پشتیبانی در جبهه ها تا پشتیبانی در خطوط مقدم کار گرانبهایی هست که کار هرکسی نیست
بر سلامتی هرچی راننده هست صلوات محمدی بفرست

راه و حمل و نقل جاده ای یکی از زیرساخت های مهم هر کشور به شمار می‌آید که در صورت عدم وجود این زیرساخت، اداره مردم و کنترل و نظارت بر محدوده حکمرانی دولت ها با اختلال مواجه می شود
از جمله کشورهای شاهد مثال میشه به افغانستان اشاره کرد که در زمان حمله شوروی به این سامان
طرفین درگیری به اهمیت راهبردی جاده ها در نقاط صعب‌العبور برای صدمه زدن به دشمن پی بردند و متأسفانه جاده های افغانستان بیشترین صدمه رو در طی سالیان اخیر متحمل شد
همین امر باعث شده تا اکثر نقاط این کشور بصورت قبیله‌ای و تقریباً جدا از هم اداره بشن